گیاهان آپارتمانی با خاصیت دارویی

نگهداری از گیاهان آپارتمانی میتواند یک سرگرمی خوب برای شما باشد. اما نباید فقط به سرگرم کننده بودن و یا زیبا و خوشبو بودن  آن پرداخت. گیاهان آپارتمانی میتوانند علاوه بر زیبای و رنگ و بوی خوبشان از خاصیت های دیگری برخوردار باشند. برای مثال گیاهان آپارتمانی با خاصیت دارویی

گیاهان دارویی آپارتمانی

هدف از نگهداری گیاهان دارویی خودکفایی در زمینه دارو و درمان خانگی نیست. شما با نگهداشتن گیاهان دارویی میتوانید از خواص بسیار آنها بهره مند شوید. ولی استفاده آن به عنوان دارو نیاز به یک دارو شناس و پزشک متخصص دارد.

آویشن (Thymes)

آویشن یا آزربه با نام علمی (Thymes) سرده ای از دسته تیره نعناعیان است. آزربه حدود 350 گونه دارد که از این تعداد 14 گونه گیاه معطر آن در ایران قدمتی چندین ساله دارد.

در سال 2014 تحقیقی بر روی گیاهان آویشن شیرازی و استوخودس و درمنه انجام شد که مشخص کرد که هر سه گیاه دارای اثر مهارکننده بر روی باکتری‌های بیماری‌زا هستند؛ اما اسانس گیاه آویشن شیرازی دارای اثر بهتری در مهار باکتری‌ها نسبت به اسانس گیاهان دیگر داراست.

همچنین از آویشن در صنایع غذایی (پیتزا، پاستا، ماهی، پنیر، لیکور، ذرت مکزیکی و…)، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده می‌شود.

سنبل الطیب (Valeriana officinalis)

سنبل الطبیب یا علف گربه با نام علمی (Valeriana officinalis) در اروپا و بخش های آسیایی رشد میکند و قدمتی چند ساله دارد. و دارای ریشه‌ای کوتاه و بوته‌ای با ارتفاع بین ۵۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر می‌باشد.

این گیاهان آپارتمانی دارویی در طب سنتی ارزش دارویی بسیاری دارد و از آن در آرام‌ بخش اعصاب، خواب‌آور، ضد تشنج، درمان افسردگی، هضم‌کننده غذا و ضد دل‌پیچه استفاده می‌شود.

سنبل الطبیب به دلیل داشتن اثر روانگردان بر روی گربه ها به نام علف گربه نیز شناخته میشود. این خاصیت به دلیل وجود آکتینیدین در عصارهٔ این گیاه است که به فرومون‌های بدن گربه‌ها شباهت دارد. این گیاه روی موش های صحرایی نیز اثر مشابهی میگذارد. سنبل الطیب گیاهی علفی و چند ساله است که ساقه آن به‌طور عمودی تا ارتفاع دو متر بالا می‌رود. این گیاه به صورت وحشی در جنگل‌های کم درخت، در حاشیه جویبارها و گودال‌ها در بیشتر مناطق آسیا و ایران می‌روید.

سنبل الطیب دارای بویی مطبوع است و گربه بوی این گیاه را از فواصل دور تشخیص داده به طرف آن می‌رود و در اطراف آن به جست و خیز می‌پردازد و از بوی آن مست می‌شود. گل‌های سنبل الطیب رنگ سفید یا صورتی دارد و به صورت خوشه‌ای است.

ریشه این گیاه مورد استفاده های دارویی قرار میگیرد. سنبل الطیب پس از خشک شدن برنگ قهوه‌ای در می‌آید. طعم آن تلخ ولی خوشبو و معطر است. عطر آن پس از خشک شدن بیشتر می‌شود.

فلفل قرمز (Capsicum annuum)

Capsicum annuum یا فلفل چیلی میوه گیاهی از سرده فلفل (کپسیکوم) است و عضوی از راسته بادمجانیان به شمار میرود. فلفل هالاپینو و فلفل هابانرو از انواع این فلفل هستند.

فلفل ها از 7500 سال قبل از میلاد مسیح عضوی از رژیم غذایی انسان بودند. این گیاهان از قدیمی ترین گیاهان کشت شده در آمریکا نیز میباشند.

کشور پرو دارای بیشترین تنوع فلفل کشت شده است و بولیوی جایی است که در آن بیشترین تنوع فلفل های وحشی مصرف می‌شود.

فلفل قرمز یکی از ادویه های تند غذایی است که از خاصیت سم زدایی بالایی برخوردار است و می‌توانید آن را در کنار غذا و یا داخل آن در هنگام پخت استفاده کنید. این گیاهان دارویی آپارتمانی اثرات بسیاری چون : افزایش متابولیسم، پاکسازی بدن، کاهش درد و کلسترول و … بر روی بدن دارد.

رزماری (rosemary)

رومارَن یا اکلیل کوهی ملقب به رزماری با نام علمی (Salvia rosmarinus) یک سبزی چوبی و چند ساله است. این گیاه با داشتن برگ های معطر همیشه سبز سوزنی مانند و گلهای سفید ، صورتی ،  بنفش و آبی رنگ به راحتی قابل تشخیص است. این گیاه بومی منطقه مدیترانه تا سال 2017 به نام علمی (Rosmarinus officinalis) شناخته میشد.

رزماری از خانواده نعناع Lamiaceae است که گیاهان زیادی را نیز در بر می‌گیرد. نام “رزماری” از لاتین ros marinus (“شبنم دریا”) گرفته شده‌است.

در قرون پانزدهم مردم با سوزاندن رزماری از ابتلا به طاعون (مرگ سیاه) جلو گیری میکردند. در جنگ جهانی دوم از رزماری و سرو کوهی برای جلوگیری از عفونت استفاده میشد. از این گیاه در آشپزی برای طعم دهی گوشت گوساله و مرغ  نیز استفاده میشود.

یونانیان باستان بر این اعتقاد بودند که اکلیل کوهی باعث افزایش قدرت حافظه میشود. دانشجویان یونانی در زمان امتحان تاج گلی از رزماری را به دور سر خود میپیچیدند . چندی بعد از رومارَن برای حفظ خاطره استفاده شد و در تشریفات ، تدفین و عزاداری ها شاخه گلی از گیاه رزماری را بر روی قبر مینهادند تا شخص متوفی هرگز فراموش نشود. در مراسم عروسی گیاه رزماری نمادی از وفاداری بود که شاخه های آن در میان گل های عروس میدرخشید.

از خواص درمانی گیاه رزماری میتوان به داشتن آنتی اکسیدان و تقویت ایمنی بدن و همچنین تسکین افسردگی و تقویت حافظه اشاره کرد.

روغن رزماری برای مصرف در عطرهای بدن یا خوشبوکننده‌های اتاق استفاده می‌شود. همچنین به عنوان بخور سوختنی، در شامپوها و محصولات تمیز کننده استفاده می‌شود.

رزماری حامل تعدادی از مواد شیمی گیاهی از جمله اسید رزماریک ، کافور ، اسید اورسولیک ، اسید بتولینیک ، اسید کارنوزیک و کارنوزول است . اسانس رزماری حاوی 10 تا 20% کافور نیز میباشد.

آلوئه ورا (aloe vera)

آلوئه ورا با نام فارسی صبر و نام علمی (َAloe Vera) یکی از گیاهانی است که در محصولات غذایی ، بهداشتی و درمانی استفاده بسیار زیادی دارد. این گیاه  به نام های فارسی صبر ، صبارا ، صبر سقوطری مشهور است و از دیر باز در کشت های زینتی و داروی مورد استفاده قرار میگرفته و میتوان از آن به عنوان یک گیاه دارویی آپارتمانی نگهداری کرد . 

آلوئه ورا در بسیاری از محصولات غذایی و آرایشی بهداشتی ، از جمله لوسیون پوست ، کرم ها ، پماد ها و نوشیدنی ها مورد استفاده قرار میگیرد. استفاده از ژل این گیاه نیز موجب ترمیم سوختگی های سطحی پوست میشود . اما تا کنون شواهدی مبنی بر بی خطر بودن مصرف خوراکی آلوئه ورا ارائه نشده است ! 

این گیاه بومی جنوب شرق شبح جزیره عربستان بوده و برای آب و هوای گرمسیر ، نیمه گرمسیر ، خشک و نیمه خشک مناسب است . این گیاه در سده های گذشته به بسیاری از مناطق دنیا از جمله آفریقا ، آمریکا ، خاور میانه ، کارائیب ، اروپا وشرق آسیا رسیده و امروزه در بسیاری از مناطق گرم و خشک جهان در حال زندگی است. 

مصرف گیاه صبارا در طب سنتی سابقه دیرینه و طولانی به همراه دارد ، قدمت استفاده از این گیاه به 1750 سال پیش از میلاد مسیح باز میگردد . برخی از مردم این گیاه را در گلدان های کوچکی برای درمان سوختگی و بریدگی های جزئی پرورش میدهند . 

تا کنون اثرات جانبی مهمی پس از مصرف آلوئه ورا به عنوان داروی موضعی گزارش نشده . مصرف خوراکی عصاره کامل و رنگ زدایی نشده برگ های آلوئه ورا باعث ایجاد شکمدرد اسهال و سمومیت شدید خواهد شد . همچنین مصرف این گیاه میتواند باعث کاهش جذب دارو و یا تداخل دارویی شود .

مصرف همزمان خوراکی آلوئه ورا و دارو های تجویز شده میتواند باعث تداخل دارویی شود . دارو های ضد لخته شدن خون ، دارو های دیابت و دارو های بیماری قلبی و عروقی ، دارو های کاهش دهنده میزان پتاسیم خون مانند دیگوکسین و دارو های ادرار آور جزو این موارد هستند.